Langzaam beginnen we te wennen aan het nieuwe normaal, maar wat dat nieuwe normaal is, is voor iedereen anders. En het wennen aan, is ook voor iedereen anders.
Voor mensen met een verstandelijke beperking is en blijft de wereld verwarrend. Sommigen zijn weer thuis gaan wonen. Anderen zitten op een terrein dat afgesloten is van de buitenwereld en weer anderen op een woning midden in het dorp waar regelmatig optredens in de tuin worden gedaan. En laten we vooral ook niet vergeten dat er ook veel mensen met een (verstandelijke) beperking zijn die kaarten maken of appeltaarten bakken voor hun begeleiders of ouderen uit de buurt.
Maar waar eigenlijk iedereen wel last van heeft is het gemis aan fysieke nabijheid. Daarvoor ligt er vooralsnog niet echt een oplossing in het verschiet.
Belangenorganisaties van mensen met een beperking hebben de handen in een geslagen. Er wordt veel informatie met elkaar gedeeld en er is wekelijks overleg met het ministerie van VWS. Op die manier wordt er hard gewerkt aan het zichtbaar maken én houden van behoeften en wensen van mensen met een beperking. Natuurlijk gebeurt dat ook door de VGN, maar het is fijn dat op deze manier ook het perspectief van mensen met een (verstandelijke) beperking zelf en die van hun ouders/verwanten wordt meegenomen.
Een van de prangende onderwerpen is de bezoekregeling. Op dit moment geldt er een generieke maatregel en dat betekent dat er geen bezoek mogelijk is. Sommige mensen met een (verstandelijke) beperking zijn immers ook fysiek kwetsbaar, maar lang niet iedereen. Wat steeds duidelijker wordt, is dat het belangrijk is te kijken naar sociaal-emotionele gezondheid en de kwaliteit van leven. We gaan er vanuit dat iedereen het beste met de ander voor heeft. Dus ook ouders, verwanten, begeleiders en bestuurders. Maar door de verschillende belangen die er zijn, wordt dat niet altijd door iedereen als dusdanig ervaren.
Natuurlijk is het heel wrang als je ziet dat je kind wel wordt geknuffeld door een begeleider, maar dat jij als ouder dat niet mag. En natuurlijk is het heel begrijpelijk dat je heel erg twijfelt ‘vreemden’ in huis te halen die mee helpen met het verzorgen van je thuiswonende kind met een beperking. En dat het niet te doen is om ook nog eens na te denken over een plan B als jij als ouder(s) ziek wordt en – tijdelijk – uitvalt.
Vanuit Netwerk Rondom hebben we verkorte versie van het Zorgtestament. Klik of tik om de koppeling te volgen." style="-webkit-font-smoothing: antialiased; margin: 0px; padding: 0px; border: 0px; font: inherit; vertical-align: baseline; color: rgb(5, 99, 193); text-decoration: underline;">een verkorte versie van het ZorgTestament gemaakt. Deze wordt door een aantal onafhankelijke cliëntondersteuners gebruikt. Natuurlijk kun je dit als ouder(s) of verwanten ook zelf gebruiken. Het kan ook een eerste aanzet zijn tot een plan B. En als je al heel ver bent met het ZorgTestament, misschien zijn er aanpassingen nodig. De coronacrisis zet ons allen toch wel heel erg aan tot nadenken. Over hoe het was, hoe het is en over de toekomst.
Binnen de organisatie zelf, gaan we ook verder nadenken hoe we ouders en verwanten kunnen ondersteunen. Het is immers de vraag of en wanneer er weer grotere bijeenkomsten mogen komen. En kan een intakegesprek ook via beeldbellen gedaan worden? Dit zijn vragen waarmee we de komende maand aan de slag gaan. En waarover we u graag op de hoogte houden.
Heeft u vragen die u graag aan ons wil voorleggen of zijn er onderwerpen waarvan u het belangrijk vindt dat die bij VWS onder de aandacht worden gebracht, laat het ons weten. We zijn u graag van dienst.
Vanuit deze plaats wensen wij u een hele goede gezondheid toe en heel veel sterkte. En hopelijk ziet de wereld er bij de volgende nieuwsflits – eind mei – weer heel anders uit. Dat het virus verder is uitgedoofd en dat we elkaar weer echt mogen ontmoeten en vasthouden.
